Tuesday, October 30, 2007

ناگهان چه قدر زود دیر می شود!

سلام
به خانم اشراقی عزیز(معلم انشای دبیرستانم) این غم بزرگ رو تسلیت می گم:(
گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟... پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟
زنده یاد قیصر امین‏پور
والسلام.

1 comment:

Anonymous said...

vaghti khabaresho shenidam, yade in beitesh oftadam:

Daste khasteye mara, mesle koodaki begir,
Ba khodat mara bebar, khaste-am az in kavir!!!