دلتنگ خانه
سلام
دلم بهونه ی خونه می گیره!
می دونید چرا؟
آخه تو این مدت هیچ کس عاشقانه نبوسیدتم، هیچ کس بغلم نکرد، هیچ کس دستان ِ سردم را با گرمای وجودش گرم نکرد:(
دلتنگم!دلتنگ ِ بوسه های عاشقانه ی پدر، آغوش ِ مهربان ِ مادر و دستان ِ گرم ِ برادر!
ای خدای من پنج روز ِ دیگه خونم
:) امروز چه قدر مهیجه! آخه با بابایی حرف زدم:)
***
بی ربط:راستی امتحان کذایی رو با یک حرکت پشت دست، زدیم تو صورت:) حالا نتیجه که خورد تو صورتمون می فهمیم چه کردیم!
***
پا نوشت : بهترین نوع ِ سفر، سفر با اعضای خانواده است، آخه همه پیشتن، و قسمتی از وجودت رو تو خونه جا نذاشتی، می تونی راحت خودت رو از دیگر تعلقاتت رها کنی و دل بکنی و بشی ی مسافر:)
والسلام.
No comments:
Post a Comment